editleme isi zevk ve tarz meselesi meselesi. ben moody fotograf sevmem ama bu demek degil ki fotograflar kötü.
bir iki fotografta kullanilan lensten ve/veya body'den ötürü kadrajin darmis, bu da biraz fotograf proporsiyonlarini bozmus. ya da tele lens ile sadece cekmek istedigin yere zoomlamissin?
street photography daha cok anlik ve sezgisel bir is ama cekimlerinden ve editlerinden documentary photography ile arada kalmislik seziyorum, tam ne yapacagini bilememekten?
ikisini de yapabilirsin ama seri sekilde her zaman tek türe yönelik fotograflar koyarsan bakanlarin akli karismaz.
fotograflarin bakan kisiye arkadaki hikayeyi vermesine dikkat edebilirsin. kompozisyon kismini gelistirmek gerek. mesela ilk fotografta, bir tekne var ama bu tekne öylece duruyor mu, yoksa yeni mi yaklasti, teknenin sahibi ne yapiyor, balikci mi, insanlar neredeler gibi fotograf hakkinda bize ulasmasi gereken anlatilar eksik.
bence bu isin erbabi ingiliz ve irlandalilardir bu arada. Chris Killip diye bir fotografci var, uzun zaman balikci köylerinde calismis, onun islerine bakip kompozisyonlarini inceleyebilirsin.
mesela bu:
www.martinparrfoundation.org 
fotograf sana direkt bir duygudurumu yansitiyor. cocuk hakkinda bir seyler ögrenme istegi yaratiyor.
martin parr bir baska harika fotografci.
shirley baker mesela her iki tarzda da fotograflar vermis.
fotografcilik da her seyde oldugu gibi yetenek de isin icine giriyor ama calisma, inceleme, anlama da fotograflari gelistiriyor.